هر قدرهم که زندگی کنی آخرش می میری

هر چه می خواهی در این دنیا زندگی کنی بکن !اما آخرش مرگ است. آقا

از این کوچه نرو ! بن بست است. این خیره سر می رود. تاریک هم هست،

پیشانی اش می خورد به دیوار.

این دنیا هم کوچه ی بن بست است. آخرش پیشانی مان می خورد به

سنگ لحد. آن وقت تازه پشیمان می شویم. می کوییم خدایا ما را به دنیا

بازگردان، ما اشتباه کردیم. دیگر عمل صالح انجام می دهیم. خطاب

می رسد، کَلاّ: ساکت شو!

تو برگردی به دنیا باز همان آدم اولی! تو خوب بشو نیستی. می گویی

من را برگردان به دنیا، آدم خوبی می شوم؟! این همه جنازه بردی، دوستانت

را بردی دفن کردی، می خواستی خیال کنی که خودت مرده ای.

بسم الله. جنازه که بردی دفن کنی فکر کن خودت هستی و دوباره

زنده شدی، آمده ای به دنیا. آیا اعمالمان را خوب می کنیم؟

آیت الله مجتهدی تهرانی