و قتی که دلت میگیرد....
به نام خالق مخلوق
وقتی از همه بریدی،وقتی فکر میکنی به آخر رسیدی،وقتی دنیا برات شده یه قفس...
وقتی اتفاقات پشت سرهم و بدون هیچ وقفه ای می افتن...
وقتی که،حتی فکر میکنی خداهم دیگه دوستت نداره،اصلا تو رو یادش رفته،
وقتی بدترین فکرها به سمتت هجوم میارن
وقتی فکر میکنی هیج کدوم از دعاهات به استجابت نمیرسن،وقتی بغض میکنی و تو خودت میشکنی
وقتی...
تمام این ها،وقتی خنثی میشن که بری سراغ یه مسکن...
وقتی این قسمت از آیه ی 39 سوره مبارکه ابراهیم (اِنّ ربّی لَسمیعُ الدُّعاء) جلوت قرار میگیره ...
تو اوج نا امیدی دوباره جون میگیری دوباره امیدوار میشی...
و یادت میاد که اون بالایی همیشه حواسش به تو هست...همیشه هواتو داره و صداتو میشنوه.
به این فکر میکنی پس اگه یه وقت حس کردی که دعاهات مستجاب نمیشه،به این معنی نیست که خدا دیگه
تو رو فراموش کرده؛بلکه دوست داره دوباره صداتو بشنوه.خودش گفته(ادعونی اَستجب لَکُم)
...
بهترین آرامش بخش برای من تو تمام لحظات ،قرآن...
خیلی خوبه جوری با قرآن انس بگیریم که که به فرموده امام صادق (ع)،قرآن با گوشت و خونمون آمیخته بشه...
قطره ..